Mijn prachtige stad Leuven stond de voorbije dagen in het centrum van de actualiteit vanwege de korte aanwezigheid van de sultan van Oman. Iedereen was erg begaan met de gezondheidstoestand van Qaboos bin Said Al Said. Ocharme, die sultan toch. Een week lang hadden lokale correspondenten van kranten en televisiestations er een vette kluif aan. Ze telden gewetensvol hoeveel auto’s er al of niet legaal op de verkeersvrije Grote Markt gestationeerd stonden, wat de Leuvenaar zoal dacht over het hoge bezoek, welk restaurant maaltijden mocht leveren en door welke taximaatschappij die aangevoerd werden. Daags nadien werd daar dan paginabreed en zeer uitvoerig verslag van uitgebracht terwijl al die heisa in feite alleen thuishoort onder de rubriek ‘faits divers’.
Geen enkele journalist (?) plaatste ook maar één kritische noot bij al dat gedoe. Bijvoorbeeld hoe het mogelijk is dat een stinkend rijke, feodaal heersende potentaat uit een troosteloos woestijnland er enkele miljoenen tegenaan kan gooien om een luxehotel in zijn geheel voor twee maanden af te huren en waarom UZ Gasthuisberg in alarmfase rood gaat omdat de 79-jarige sultan zich op zijn leeftijd een beetje ziekjes voelt. Dat terwijl nog maar een maand of zo geleden de ouders van baby Pia een bedeltocht moesten organiseren om de nodige levensreddende medicatie voor hun kindje te kunnen betalen. Anderzijds word ik morgen wellicht door dezelfde artsen van Gasthuisberg behandeld als Qaboos, omringd met dezelfde goede zorgen. Zonder poespas, zonder dat het mij miljoenen zal kosten, zonder het afhuren van een heel luxehotel. Ons gezondheidssysteem maakt gelukkig geen onderscheid tussen sultans, baby Pia, tussen jou en mij. Een hele geruststelling dat die dingen in ons land mogelijk zijn.
Nu is die Qaboos er wel in geslaagd om zichzelf en zijn land in gunstige zin aan de buitenwereld te verkopen. De man is een gehaaid diplomaat en weet zijn vingers wonderwel weg te houden uit het wespennest dat de omgeving van de Perzische Golf toch wel is. Anderzijds hoef je niet al te diep te graven om er achter te komen dat hij nog maar een jaar geleden de strafwetgeving in zijn land heeft aangepast en strenger laat toepassen, met het gevolg dat zeer fundamentele mensenrechten op de helling komen. Openbare manifestaties worden gecriminaliseerd en verboden, vrijheid van meningsuiting wordt onderdrukt, vrouwen worden wettelijk en in de praktijk sterk gediscrimineerd, protesten tegen corruptie, de aanhoudende werkloosheid en het regeringsbeleid worden genadeloos neergeslagen. Schrijvers, journalisten, zelfs bloggers moeten zeer op hun woorden letten of ze verdwijnen achter de tralies. Artikel 97 van de strafwet bepaalt dat kritiek op de sultan gelijk staat met een misdaad tegen de nationale veiligheid en daar staat een gevangenisstraf van drie tot zeven jaar op.
Dat soort vragen hebben onze journalisten niet gesteld, deze bedroevende feiten hebben ze niet vermeld. Journalistiek?
Wel ging hun aandacht uit naar onbenulligheden. Bijvoorbeeld: het nachtlawaai in Leuven en de maatregelen die genomen worden om dat te beteugelen. Een lachertje dat laatste, want elke inspanning in die zin is in deze stad zo goed als totaal zinloos en kun je alleen op een meewarige grijnslach en het ophalen van de schouders onthalen. Tenzij je alle cafés binnen een straal van 10 km rond de Oude Markt naar het meest centrale punt van de Sahara verplaatst, tenzij je de universiteit en zowat 50.000 studenten voor eeuwig naar een interneringskamp in de Siberische taiga verbant.
Nu hebben wij in Leuven een schepen van Studentenzaken en sinds een jaar is dat de bevoegdheid van Thomas Van Oppens (Groen). Op zijn website zegt die man over zichzelf: “Ik kan het ‘Alice in Wonderland-gevoel’ niet van me afschudden en ben elke dag gelukkig dat ik deze stad mee mag besturen…” Oei, hopelijk weet hij dat gevoel vooralsnog tijdig van zich af te schudden, althans nog voor het evolueert naar AIWS (Alice in Wonderland Syndroom) en dat is “een neurologische aandoening die de menselijke waarneming beïnvloedt door desoriëntatie van de hersenen”. Een tijdje geleden zette de heer Van Oppens zijn ferme beleidslijn om de nachtelijke geluidsoverlast te temperen uit op een poster met de geweldige boodschap: STOP UW GEKWAAK, VOORDAT IK ONTWAAK. Of dit onzinnige misbaksel een eigen vinding van de schepen is of bevroed werd door een te veel betaald reclamebureau, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat die slogan duidelijke symptomen vertoont van ver gaande ‘desoriëntatie van de hersenen’.
En kijk nu, Thomas ‘Alice’ Van Oppens krijgt onverwachte hulp van Mad Hatter en de Cheshire Cat in de vorm van het Vlaams Agentschap voor Innoveren en Ondernemen (Vlaio) dat hem € 180.000 in de handen drukt om zijn persoonlijke speeltuin nog wat uit te breiden. Hier en daar in de Naamsestraat wilt de schepen geluidssensoren plaatsen. “Meten is weten,” meent Van Oppens, “Nu zullen we dus kunnen vaststellen waar en wanneer er in die straat het meeste hinder optreedt.” Wat een ontiegelijk gelul is me dat! Wie een beetje vertrouwd is met het Leuvense nachtleven en een beetje rekening houdt met de gebruiken en de kalender van studentenclubs wéét dat al jaren. Thomas weet dat dus duidelijk (nog) niet.
“Eens we over de resultaten van die metingen beschikken, laat dat ons toe meer gerichte acties te ondernemen,” vervolgt de schepen. Aha, en wat zijn die meer gerichte acties, beste Thomas? Lezers die bang zijn dat hun hersens gedesoriënteerd raken, wezen gewaarschuwd want wat onze schepen zich hierbij voorstelt kan onze menselijke waarneming sterk beïnvloeden. “Wij kunnen dan bijvoorbeeld een steward naar die plaats sturen,” orakelt Van Oppens. Wablieft? En dan liefst nog samen met een ambulance want die steward wordt gegarandeerd in elkaar geklopt. Het kan nog gekker: “We kunnen een lichtprojectie laten spelen als het geluid boven een bepaald niveau gaat.” Woeha! Op het politiekantoor staat de telefoon dan roodgloeiend van burgers die de slaap niet kunnen vatten vanwege dat lichtspektakel. En dan komt de uitsmijter: “We kunnen ook een berichtje sturen naar een cafébaas als zijn klanten buiten te veel lawaai maken.” Dingdong! Heel de Leuvense horeca krimpt ineen met de slappe lach.
Kijk, het afvuren van dit soort niet overwogen ideeën, dit slordig morsen met een toelage van € 180.000, maakt twee dingen duidelijk. Een: de sprookjeswereld waarin Van Oppens ronddoolt, blijft niet beperkt tot Alice in Wonderland alleen. Twee: Van Oppens is de enige Leuvenaar die nog elke dag blij is dat hij deze stad mee mag besturen. Nog vijf jaar te gaan…
camperhuub 
Weer eens op de koppen van de nagels geklopt. Uiteraard zouden die Euros veel beter kunnen besteed worden aan echte noden. Tussen die 50.000 studenten zitten er een groot aantal, ten eerste die Leuven zien als een speeltuin op kosten van hun (vul zelf in) ouders en zelfs niet weten wanneer ze naar de cursus moeten gaan. Ten tweede zijn er ook anderen die komen om te studeren en hun tijd doorbrengen in de cursussen en/of een studentenjob, er voor zorgen dat hun (vul zelf in) ouders, niet helemaal blut zijn door hun studerende jeugd.