Wel, wel, wel, als dit de lente is… Mist boven de Helada, flauwe zon boven Benidorm, donkere onweerswolken met donder en bliksem aan de andere kant. Geen vijf minuten later is de hele situatie nog hetzelfde maar zijn de elementen naar een andere hoek verhuisd. Fleece uit, trui uit en dan zit je in je T-shirt en een minuut later gaat heel de verkleedpartij weer in omgekeerde richting. Gelukkig blijft het droog.
Frank en ik spijkeren een stukje grondzeil vast aan de toegang van mijn perceel. Kwestie dat Mieke binnen 11 dagen met een propere voet het pand kan betreden. Verder dan dat dragen onze werkzaamheden vandaag niet. We zitten met Ian een beetje te leuteren en dan is het tijd voor Milaan-San Remo, de meest saaie klassieker op de kalender. Zelfs als de tv-uitzending aan de voet van de Cipressa zou beginnen, is het nog geeuwen tot aan de top van de Poggio. En dan wordt er gesprint en wint John Degenkolb. Geeuw, geeuw, geeuw. Nokere Koerse heeft meer spankracht.
Nog een beetje buiten zitten in afwachting van de bekerfinale. Hoewel ik daar helemaal niet in geïnteresseerd ben, bekijk ik het begin van de wedstrijd tot de eerste goal valt. Dan belt Mieke die Chris K. op bezoek heeft en daarna is het tijd om te gaan eten in het restaurant van de camping. En alweer valt het zeer goed mee wat we op ons bord krijgen. Een primeur voor mij was de geroosterde courgette met honing. Lekker!
Aan de tafel naast ons komt een dame zitten die denkt dat wij Engelsen zijn omdat Ian erbij zit. Blijkt die dame uit Leuven te komen. Haar vriend bij wie ze op bezoek is, is opgenomen in een home om te revalideren van een hartaanval en overmorgen vliegt ze terug naar België.
camperhuub 