Deze ochtend wist ik weer waarom ik hier naar toe ben gekomen. Je schuift je raamscherm naar beneden en wat je ziet is een staalblauwe hemel, de bergen helemaal klaar afgetekend tegen die zee van azuur, de zon die boven de zee opkomt. Meer moet dat niet zijn, minder ook niet, om goedgeluimd uit je nest te komen.
Meteen ontspint zich op de camperplek een heel andere vorm van activiteiten. Stoelen worden buiten gezet, kampeertafeltjes gedekt, koffie wordt staande gedronken… De mensen maken zich klaar om in Albir naar de markt te gaan. Snelle Eddy loopt met vrienden van hem de straat op, duidelijk op weg om zich aan zijn nieuwe verslaving over te geven: geo-caching. Rabisto komt aangereden; we gaan boodschappen doen en nadien een Stella (van ’t vat) drinken in de Malibu. Hij wordt opgebeld door een lokale cafébaas die hem zijn zaak maar al te graag wilt overlaten en op deze zondag nog maar eens iets van zijn prijs wilt afdoen om toch maar tijdig het pand te kunnen verlaten. Het is weer duidelijk een kwestie van einde van huurceel en de man wilt er nog alles uitkloppen wat er uit te halen is. Oude horeca-ratten als we zijn, is er natuurlijk meteen interesse maar twee minuten later is dat al goed voorbij. Er is een tijd voor alles en nu moeten we er niet meer aan denken om tot een gat in de nacht achter de tapkast te staan luisteren naar al het gelul van hoog beschonken toogfilosofen. Daarvoor zijn we nu toch wel net iets te oud geworden en hebben we al die ellende meer dan genoeg gehad. ’t Is nochtans een goede locatie, de huur valt mee en een écht goed Belgisch café ontbreekt hier nog… Neen, Rabisto, niet doen, jongen!
Eens terug in het camperpark doe ik een short en een bijpassend T-shirt aan. Ik ga zelfs in de zon zitten lezen. Jawel u leest dit goed. Vorig jaar rond dezelfde tijd kenden we hier zelfs betere temperaturen dan de 19 C° van nu. Toen stond er zelfs minder wind dan nu en scheelt hem toch meteen enkele graden in belevingstemperatuur. Hoe dan ook: dit leven is goed vol te houden.
Huub heeft weer een minder prettige ervaring moeten beleven: een confrontatie met de blaffende monsters van de boomgaard hier tegenover. Hij kon niet snel genoeg weer thuis zijn en zijn vertrouwde plekje bovenop het dashboard van de kar innemen.
Met Martin en Petra testen we de nieuwe Verdejo (druif die in Italië verdicchio heet) uit die ik daarstraks in de Mendoza heb gekocht. Succes! Alleen heeft Martin verschrikkelijk veel pech. Gisteren heeft de motor van zijn elektrische fiets het begeven. Gelukkig staat het ding nog onder garantie maar daar is hij hier in Spanje natuurlijk wel vet mee want hier zijn geen dealers van Gazelle. Veel zin om hier gewoonweg naar boven te trappen heeft hij niet; dus moet er naar een tussenoplossing gezocht worden.
Tja, en dan kruipt de zon weer onder de draad en wordt het weer te fris om nog langer buiten te zitten. Rabisto is niet meer komen opdagen. Die heeft familiale verplichtingen.
Hopelijk morgen nog zo’n lekker weertje…
camperhuub 